Maria Skłodowska-Curie urodziła się w 1867 roku w Warszawie, w Królestwie Polskim, które było wówczas częścią Imperium Rosyjskiego. Była dwukrotną laureatką Nagrody Nobla – z fizyki i z chemii. Osobą wybitną, zaangażowaną społecznie w budowanie lepszego zaplecza pedagogicznego, medycznego i naukowego, której rzeczywisty wkład w rozwój cywilizacyjny jest dotąd jeszcze nieoceniony. Była oprócz tego, że naukowcem, również lekarzem, prawnikiem i sprawną dziennikarką. Była, i być może od tego trzeba zacząć, pierwszą kobietą, która zdała egzamin wstępny na wydział fizyki i chemii. Do zasług podstawowych należy fakt, iż razem z mężem Piotrem Curie odkryła nowy pierwiastek chemiczny zwany polonem, a którego nazwę dedykowała jak widać ojczyźnie. Za badania nad radioaktywnością pierwiastków małżonkowie Curie otrzymali Nagrodę Nobla w 1903 roku. Maria Curie-Skłodowska została oprócz tego uhonorowana tytułem doktora fizyki. W 1911 roku Maria otrzymała drugą Nagrodę Nobla za pracę nad własnościami chemicznymi i fizycznymi pierwiastków promieniotwórczych oraz za pracę dotyczące metod ich wyodrębniania, oczyszczania i pomiaru aktywności. Miała ze swoim mężem Pierre’em Curie dwie córki: Eve Curie i Irene Joliot-Curie. Zmarła w 1934 roku z powodu ostrej białaczki leukopenicznej. Jako przyczynę wskazuje się wieloletni kontakt z pierwiastkami promieniotwórczymi, jednak współcześni naukowcy przychylają się bardziej do tezy, że było to związane z nadmiernym kontaktem z promieniami rentgenowskimi.
